Van groene ambities naar metalen realiteiten: De toekomst van beleggen in grondstoffen

Deze beleggers denken begrijpelijkerwijs dat de energietransitie alles verandert. De elektrische wagenparken, windmolenparken en zonnepanelen van morgen kunnen niet worden gebouwd zonder enorme hoeveelheden metalen en mineralen.

Maar de focus op metalen gaat verder dan groene ambities. De huidige toename van de vraag naar chips benadrukt het belang van verschillende nichemineralen (zie onze paper over zeldzame aardmetalen), waarvan er veel voornamelijk in China worden geproduceerd. Hieronder vallen gallium en germanium, bijproducten van het smelten van aluminium, waarvoor China onlangs exportbeperkingen heeft ingesteld.

Verder is tin een belangrijke maar vaak over het hoofd geziene begunstigde van de chipexplosie, waarvan bijna 50%¹ wordt gebruikt als soldeer in printplaten. Het wereldwijde aanbod van tin is geconcentreerd en de productie ervan daalt. Bijna de helft van alle tin ter wereld wordt gesmolten in China, en ongeveer 20% in Indonesië, dat de export van tin met tussenpozen heeft stopgezet om zijn binnenlandse industrie te stimuleren.

Wat retailbeleggers willen weten, is of ze een klein deel van hun portefeuille aan grondstoffen moeten toewijzen naast de belangrijkste bouwstenen van aandelen, obligaties en onroerend goed. Mijn antwoord is: ja, u kunt dit overwegen, maar met een voorbehoud: Als uw financiële situatie en portefeuille compatibel zijn, kunt u ook overwegen om in mijnbouwaandelen te beleggen in plaats van alleen in fysieke grondstoffen. Laat het me uitleggen.

Mijnbouwaandelen en inflatie

Fundamenteel gezien heeft de geschiedenis tot nu toe aangetoond dat mijnbouwaandelen (of grondstoffenaandelen) fungeren als een bescherming tegen inflatie. Dat deden ze in de jaren 2000 en dat doen ze nu weer, op een moment dat de inflatie moeilijker te beteugelen blijkt dan verwacht. Dat is de klassieke reden om in uw portefeuille een allocatie te hebben voor de lange termijn.

Grondstoffenaandelen: Doen wat ze moeten doen

Mijnbouwaandelen bieden u blootstelling aan stijgende metaalprijzen, maar genereren ook de cashflows om dividenden uit te betalen. Bovendien bieden ze vaak een hefboomblootstelling - de prijs ervan kan zowel de opwaartse als de neerwaartse bewegingen van grondstoffenprijzen vergroten. Tot slot kunnen mijnbouwbedrijven hun activiteiten actief verbeteren door gebruik te maken van nieuwe technologieën en zo inefficiënties verminderen, wat tot hogere winsten kan leiden.

Decarbonisatie, geopolitiek en onderinvesteringen

Wat er vandaag de dag is veranderd als het gaat om een allocatie aan grondstoffen, en metalen in het bijzonder, is het streven naar decarbonisatie op een moment dat de wereld deglobaliseert en er minder is geïnvesteerd in mijnen. Bedenk hoe afhankelijk de energietransitie van metalen is. Elektrische voertuigen hebben bijvoorbeeld zes tot acht keer meer mineralen nodig dan conventionele auto's, volgens het Internationaal Energieagentschap².

Door de deglobalisering en geopolitieke spanningen is de leveringszekerheid een punt van zorg, omdat de productie en verwerking van mineralen geconcentreerd is in slechts een paar landen. De OESO meldt bijvoorbeeld dat het aantal exportbeperkingen voor industriële grondstoffen de afgelopen 10 jaar is vervijfvoudigd. Toenemend nationalisme op het gebied van hulpbronnen vormt een grote uitdaging voor wereldwijde toeleveringsketens en de verschuiving naar schonere energiebronnen. Tegelijkertijd ontstaan er trends zoals "friendshoring" om toeleveringsketens te versterken tegen kwetsbaarheden. Strategische allianties worden in deze context steeds belangrijker.

Verdeling van zeldzame aardmetalen vanaf 2024, per land

Eind mei 2024 heeft de EU haar Wet Kritieke Grondstoffen in werking gesteld, met als doel een duurzame toeleveringsketen te garanderen voor materialen die van vitaal belang zijn voor de Europese klimaatdoelstellingen. De ambitie is dat tegen 2030 minstens 10% van alle kritieke grondstoffen die in de EU worden verbruikt, in de EU worden geproduceerd. Dit wordt gezien als belangrijk voor zowel de strategische autonomie van het blok als een verantwoorde inkoop van mineralen.

Bekijk deze drang om het aanbod in de EU en de rest van de wereld te vergroten in de context van vele jaren waarin mijnbouwbedrijven te weinig hebben geïnvesteerd in exploratie. De toevoer weer opvoeren is niet zo eenvoudig als het omzetten van een schakelaar. Het duurt gemiddeld 17 jaar voordat nieuwe mijnbouwprojecten productie bereiken, waarbij lithium slechts vier jaar en nikkel bijna 20 jaar in beslag neemt.

Een nieuwe supercyclus?

Als we al deze factoren bij elkaar optellen, bestaat de kans dat de voorwaarden voor een supercyclus, zoals in de jaren 1970 en 2000, aanwezig zijn. In die tijd stegen de grondstoffenprijzen met meer dan 300%³ van start tot piek over een periode van 10-15 jaar, zij het met een aanzienlijke volatiliteit. In die tijd hadden veel beleggers specifieke allocaties in grondstoffen.

Om terug te komen op mijn gesprekken met investeerders: groene ambities ontmoeten metalen realiteiten. Dit is de toekomst van beleggen in grondstoffen.