Tokendistributie en leveringsschema's: wat is het recept voor succes?

Beleggers in het wilde westen van cryptovaluta's moeten de levensvatbaarheid van een project op lange termijn evalueren, maar hoeven niet te vrezen. Er zijn manieren om dat te doen! Door middel van een onderzoek naar de distributie van een token en het leveringsschema kan er worden bepaald of een project eerlijk van start is gegaan en of de oprichters en ontwikkelaars voldoende gemotiveerd zijn om het tot een goed einde te brengen.

Aanboddistributie heeft betrekking op de verdeling van het totale aanbod van een token over verschillende entiteiten. Deze verdeling moet eerlijk zijn, anders kan deze leiden tot centralisatie, manipulatie en marktvolatiliteit. Van tijd tot tijd komt er een nieuw project of layer 1 voorbij (deze keer was het SUI dat me aanzette tot het schrijven van dit verhaal), dat een schoolvoorbeeld wordt van hoe je tokens juist niet moet verdelen. 

Stel je voor dat je in de rij staat voor een pizza en je ziet dat de mensen voor jou een stuk krijgen voor maar $ 1. Nu ben jij aan de beurt. Maar jij moet $ 10 betalen voor precies eenzelfde stuk! Ik weet dat de meeste mensen hier behoorlijk boos over zouden zijn, maar helaas is dit de realiteit waarin traditionele financiën, en meer recent, crypto leven. Ik ben altijd een groot voorstander geweest van crypto, niet alleen vanwege de decentralisatie of zelfbehoud, maar ook vanwege de mogelijkheid om dezelfde financiële mogelijkheden te bieden, ongeacht wie je bent. Ik zeg altijd graag dat iedereen Bitcoin koopt voor de prijs die hij/zij verdient. Ten opzichte van toekomstige generaties bent u misschien beter af. Ik denk dat dit vooral relevant is voor layer 1 cryptovaluta's, die bedoeld zijn als universele munt op en buiten hun opensource-platform.

Voor veel nieuwe tokens werkt deze analogie niet meer, omdat de verdeling van tokens en de leveringsschema's veel ingewikkelder zijn geworden. Laten we SUI en Aptos als voorbeeld nemen, beide layer 1's die bekend staan als spin-offs van het mislukte project 'Diem' van Meta. Een aanzienlijk deel van de tokens is gereserveerd voor het team, durfkapitaalinvesteerders, vroege bijdragers en testnetdeelnemers (eigenlijk weer de VC's). Pas daarna komt het token in de openbare verkoop, die op verschillende manieren kan plaatsvinden, via beleggingslagen of lock drops. Hoe ziet de initiële tokenverdeling eruit voor sommige bekende cryptovaluta's?

Initiële tokenverdeling voor de top 5 van blockchains

Bron: Messari, gegevens per 30 april 2023.

Uiteraard is er niet slechts één recept voor succes, want alle topblockchainnetwerken en hun tokens zijn relatief succesvol in vergelijking met hun concurrenten. Ethereum heeft een sterk en door de gemeenschap aangestuurd ontwikkelingsteam dat het gebrek aan prikkels goedmaakt. Solana heeft sterke prikkels om de technologie te ontwikkelen en te gebruiken, terwijl het in vergelijking met Ethereum aan gemeenschap ontbreekt. 

Voor SUI wordt de helft van de voorraad tokens toegewezen aan de communautaire reserve, een fonds dat wordt beheerd door de Sui Foundation. Aanzienlijk meer dan wat we in eerdere projecten hebben gezien. Het grootste deel van de resterende tokens zal bestemd zijn voor degenen die aan het project hebben bijgedragen en 14% zal worden toegewezen aan beleggers, zo stelt de Sui Foundation. SUI is bedoeld als valuta op het SUI-netwerk, maar mogelijk ook daarbuiten. Stel je voor dat de ECB hetzelfde zou doen bij de ontwikkeling van een digitale Euro, dan zou dat voor enige maatschappelijke onrust zorgen. Ik weet dat dit niet helemaal een eerlijke vergelijking is, want tokens worden ook gebruikt als financieringsmethode en vanwege hun nut op het netwerk. Misschien moeten er voor projecten andere manieren worden gevonden om teamleden, vroege bijdragers en de gemeenschap te belonen in plaats van het aanbod van de valuta van het netwerk te verdunnen.

Vervolgens moeten we kijken naar het leveringsschema. Dit is hoe de tokenvoorraad in de loop van de tijd wordt vrijgegeven, wat op verschillende manieren kan gebeuren, door middel van onder andere pre-mining, airdrops en lock drops. Pre-mining kan vroege beleggers en het projectteam een oneerlijk voordeel geven. Airdrops kunnen de waargenomen waarde van een token kunstmatig opdrijven, wat leidt tot marktmanipulatie. Seed capital van durfkapitalisten kan een goed teken zijn, maar ze kunnen ook fondsen werven zonder tokens te verkopen aan het publiek. Bij de meeste recente token drops worden niet alle tokens bij de verkoop vrijgegeven. Een aanzienlijk deel van de tokens is gereserveerd (wat in wezen betekent dat ze vergrendeld zijn) en een deel van de tokens komt periodiek beschikbaar op een voorgeprogrammeerde manier.

Beleggers zouden moeten zoeken naar projecten met een eerlijk distributieaanbod, dat gediversifieerd is over verschillende entiteiten. Dit kan centralisatie en marktmanipulatie helpen voorkomen en een duurzaam ecosysteem creëren. Beleggers moeten ook op zoek gaan naar projecten met een transparant verdelingsschema van het token, waaruit blijkt hoe en wanneer de tokenvoorraad in de loop van de tijd zal worden vrijgegeven. Deze transparantie geeft beleggers inzicht in de levensvatbaarheid van een project op lange termijn, zodat ze vertrouwen kunnen krijgen in het potentieel voor succes.

Concluderend kan worden gesteld dat het nuttig is om het distributieaanbod en het leveringsschema van een token te onderzoeken, om de levensvatbaarheid van een project op lange termijn te kunnen beoordelen. Zo kan er worden bepaald of een project eerlijk van start is gegaan en of de oprichters en ontwikkelaars voldoende gemotiveerd zijn om het tot een goed einde te brengen. Laten we dus hopen op een pizzaparty waar iedereen een eerlijk deel van de pizza krijgt. Zoals altijd moeten beleggers onderzoek doen voordat ze in een project beleggen.